Europa en zwart geld
Binnen de EU-landen wordt informatie over van alles en nog wat uitgewisseld, ook over spaargeld. Dit systeem werkt nog niet zoals het moet werken, maar zal zich zeker verder ontwikkelen. Als landen niet de naam van de persoon willen geven, is dit (nog) prima maar ze moeten dan wel bronheffing inhouden op de rente op spaarsaldi van buitenlanders. Dit geldt bijvoorbeeld voor Zwitserland en Liechtenstein. Om onder de bronheffing (wordt 35%, is nu 15%) uit te komen, kon men eenvoudig het beleggingsbeleid aanpassen of het geld onderbrengen in een buitenlandse stichting of rechtspersoon. Het meeste zwart geld staat op dit moment in Zwitserland en Luxemburg. Het totale buitenlandse vermogen wordt door diverse deskundigen geschat op € 50 miljard (en meer). In Nederland staat (legaal) € 240 miljard op spaarrekeningen, dus zowel absoluut als relatief staat er veel geld van Nederlanders op "onzichtbare" plekken.
Zwart geld veilig
Gezien de Liechtenstein-affaire lijkt geld eigenlijk nergens "veilig" te staan. Binnen Europa zijn Liechtenstein, Andorra en Monaco de landen die geen afspraken met de EU willen maken, maar deze zwakken onder druk van de OESO nu ook hun bankgeheim af. Het wordt voor mensen steeds lastiger om geld in een belastingparadijs te parkeren. Het geld wegbrengen moet bijna per auto of per trein, via een vliegtuig loopt u een risico dat de scanner dit signaleert. Door de overheid worden diverse verdragen gesloten. Zelfs met Zwitserland worden afspraken gemaakt en per 1 januari 2010 is er een automatische gegevensuitwisseling met België. Er zijn thans al verdragen gesloten met Luxemburg, Bermuda, Guernsey en Jersey. In 2009 - 2010 wordt verwacht dat er ook nog afspraken komen met Singapore, Oostenrijk en de Maagdeneilanden.
Jurisprudentie en praktijk
KB Lux
De Hoge Raad heeft in de KB Luxemburg affaire bepaald, dat de Belastingdienst de gestolen informatie mag gebruiken als basis voor het opleggen van navorderingsaanslagen. Gevolg hiervan zal zijn dat de gestolen informatie uit Liechtenstein ook door de Nederlandse Belastingdienst mag worden gebruikt. De cd-rom is door Duitsland aan de Nederlandse Belastingdienst gegeven. Vorenstaande geldt enkel indien belastingplichtige zelf heeft erkend dat hij geld in Luxemburg of Liechtenstein had staan. Als de belastingplichtige blijft ontkennen, heeft hij iets meer kans, de Belastingdienst moet alsdan bewijzen dat het vermogen van belastingplichtige is. Op de cd-rom staan veelal enkel namen en beperkt adresinfo, de vraag die dan opkomt: "Bent u dit?"
Liechtenstein
Duitsland staat in het teken van de Liechtenstein-affaire. In Nederland kennen we sinds 2002 de KB Lux-affaire. Hierbij is informatie van een bank in Luxemburg bij de Belastingdienst bekend geworden. De Hoge Raad buigt zich op dit moment over deze kwestie. De centrale vraag hierbij is of het formeel via de juiste weg is gegaan en / of de Belastingdienst deze informatie mag gebruiken. De informatie zou onbetrouwbaar zijn. De Hoge Raad (lees hier de samenvatting) heeft recentelijk bepaald dat de gestolen informatie door de Belastingdienst mag worden gebruikt als basis voor de navorderingsaanslagen.
Buitenlands onroerend goed
Sinds enkele jaren zoekt de Belastingdienst naar onroerend goed in het buitenland. Veel Nederlanders geven hun vakantiewoning in het buitenland niet op, soms denkt men dat dit niet hoeft. Veelal hoeft u in Nederland geen belasting te betalen over de "stenen" in het buitenland. Als u niet kunt verklaren met welk geld u deze woning heeft gekocht, wordt het een ander verhaal.
